
واکنش های آلرژیک می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بیش از حد به یک ماده خاص واکنش نشان می دهد. این مقاله راهنمای جامعی در مورد چگونگی تشخیص و پاسخ به یک واکنش آلرژیک ارائه می دهد.
انواع واکنشهای آلرژیک
واکنش های خفیف
- نشانه ها: بثورات، خارش، آبریزش چشم، گرفتگی بینی، عطسه.
- علل شایع: گرده، گرد و غبار، موی حیوانات خانگی، برخی غذاها.
واکنش های متوسط
- نشانه ها: کهیر، تورم، درد شکم، تهوع، استفراغ، اسهال.
- علل شایع: نیش حشرات، غذاها، داروها.
واکنش های شدید (آنافیلاکسی)
- نشانه ها: مشکل در تنفس، تورم گلو، فشار خون پایین، سرگیجه، از دست دادن هوشیاری.
- علل شایع: نیش زنبور، غذاهایی مانند بادام زمینی و صدف، داروها.
اقدامات فوری برای درمان واکنش های آلرژیک
واکنش های خفیف تا متوسط
- آلرژن را شناسایی و حذف کنید: در صورت امکان منبع آلرژی را شناسایی و حذف کنید.
- یک آنتی هیستامین مصرف کنید: داروهایی مانند دیفن هیدرامین (بنادریل) می توانند به تسکین علائم خفیف تا متوسط کمک کنند.
- ناحیه آسیب دیده را بشویید: اگر واکنش روی پوست بود، محل را با آب و صابون ملایم بشویید تا ماده حساسیت زا از بین برود.
- درخواست کمپرس سرد: برای رفع خارش و تورم درخواست کمپرس سرد به ناحیه آسیب دیده.
واکنش های شدید (آنافیلاکسی)
- اپی نفرین را تجویز کنید: اگر فرد تزریق کننده خودکار اپی نفرین (EpiPen) دارد، فورا آن را تجویز کنید.
- با خدمات اضطراری تماس بگیرید: پس از تجویز اپی نفرین، فورا با اورژانس تماس بگیرید یا به بیمارستان بروید.
- فرد را در موقعیت ریکاوری قرار دهید: اگر فرد بیهوش است، او را به پهلو در وضعیت ریکاوری قرار دهید و بر تنفس او نظارت کنید.
- در صورت لزوم CPR را انجام دهید: اگر فرد تنفس نمی کند یا نبض ندارد، CPR را تا رسیدن کمک پزشکی شروع کنید.
جلوگیری از واکنش های آلرژیک
اجتناب از آلرژن ها
- آلرژن ها را شناسایی کنید: آلرژن هایی که باعث واکنش می شوند را بشناسید و از آنها دوری کنید.
- برچسب ها را بخوانید: برای جلوگیری از آلرژن های شناخته شده برچسب غذا و دارو را بخوانید.
- مراقبت از حیوان خانگی: اگر به پوست حیوانات خانگی حساسیت دارید، a امن فاصله بگیرید و درمان هایی را برای کاهش علائم در نظر بگیرید.
داروی پیشگیرانه
- آنتی هیستامین ها: مصرف آنتی هیستامین ها قبل از قرار گرفتن در معرض آلرژن های شناخته شده می تواند به پیشگیری از علائم کمک کند.
- ایمن درمانی: برای آلرژی های شدید، ایمونوتراپی (واکسن های آلرژی) ممکن است یک گزینه باشد.
برنامه عملیاتی
- طرح اضطراری: یک برنامه اقدام مکتوب داشته باشید و آن را با دوستان، خانواده و همکاران به اشتراک بگذارید.
- انژکتور خودکار اپی نفرین همراه داشته باشید: اگر سابقه آنافیلاکسی دارید، همیشه خود تزریق کننده اپی نفرین همراه داشته باشید.
چه زمانی باید با پزشک مشورت کرد
ارزیابی اولیه
- علائم پایدار: اگر علائم آلرژی مداوم یا مکرر را تجربه می کنید، برای ارزیابی کامل با متخصص آلرژی مشورت کنید.
واکنش های شدید
- تاریخچه آنافیلاکسی: اگر یک واکنش آنافیلاکتیک داشته اید، بسیار مهم است که با یک متخصص برای مدیریت این بیماری پیگیری کنید و یک تزریق خودکار اپی نفرین تجویز کنید.
نتیجه
واکنش های آلرژیک می تواند ترسناک باشد، اما با دانش مناسب و یک برنامه اقدام، می توان علائم را به طور موثر مدیریت کرد. از شناسایی و پیشگیری از آلرژن ها گرفته تا واکنش سریع در مواقع اضطراری، آمادگی می تواند تفاوت را ایجاد کند. اگر مشکوک به آلرژی هستید، برای راهنمایی با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید و یک استراتژی مدیریت شخصی ایجاد کنید.